Dag 1 & 2

Nou. Dat waren me de dagjes wel.

Zaterdag
Na een heerlijk Oud & Nieuw-avondje in Tuindorp was het zaterdag nog een behoorlijke toer om op tijd in Roermond te komen, daar langs Peter & Eileen te gaan, mijn laatste spullen in te pakken en toen weer te haasten om de bus naar het station te halen zodat ik op tijd in Eindhoven zou zijn. De Eurolines-bus zou om 17:30 vertrekken uit Eindhoven, maar dat was niet het geval. Dankzij een ietwat nerveuze broer van een nog nerveuzere mevrouw die naar – ergens in de buurt van Limoges op het platteland – moest, werd bekend dat de chauffeur niet reed dus dat ze een andere chauffeur hadden moeten zoeken nog vóórdat de bus vertrokken was. Conclusie: na 2 koude uurtjes voor station Eindhoven kwam de bus dan tóch nog aangereden! :) Ik moest in Brussel en in Lyon overstappen, maar dat ging allemaal goed, waardoor ik uiteindelijk op zondagochtend om 8:50 in Grenoble was!

Zondag
Op het station bleek geen bagage-depot te zijn, en omdat de eerstvolgende bus naar Le Rabot (waar ik woon) pas om 18:30 vertrok – het was immers zondag én Frankrijk – besloot ik om dan toch maar strompelend/slepend/sjouwend aan de wandel te gaan. Na ongeveer een halve kilometer had ik al wel spijt van dit idiote besluit (mijn koffer woog ca. 25kg), maar ja, om terug te lopen was helemaal zinloos. Eenmaal aan de overkant van de Isère vroeg ik de weg naar “Le Rabot” aan een ouder echtpaar, die me zeer verontrust aankeken nadat ze een blik hadden geworpen op mijn koffer. Gelukkig konden ze me wel precies vertellen hoe ik zou komen waar ik zijn moest, en als donderslag bij heldere hemel vonden we met zijn driën óók opeens een moederziel alleen achtergelaten winkelwagentje..! Het bleek mijn redding, want hoewel het omhoog duwen van een winkelwagentje met stroef-lopende wieltjes nog steeds suboptimaal en rete-zwaar, was kwam ik tenminste wél vooruit. Twee uur nadat ik op het station was aangekomen, klopte ik aan bij de receptie van “Cité Universitaire le Rabot”. Een aardige jongeman duwde het winkelkarretje met al mijn bagage het laatste stukje van de weg omhoog, en gaf me de sleutels van mijn kamer (die ik zelf uit mocht kiezen..?). Ik begon met het inruimen van de (grote!) inbouwkast, en met het beseffen dat ik écht in Grenoble ben nu..! Verder was ik vooral moe van de reis, met name van het laatste stuk, dus heb ik zondag verder alleen internet geregeld, formulieren ingevuld en wat mailtjes verstuurd.

Maandag
Vandaag zou mijn taalcursus beginnen. Omdat ik 0 informatie had gekregen, ben ik vanochtend vroeg maar op goed geluk naar het pand van le CUEF gelopen. Een wijs besluit, want toen ik daar aankwam waren de “ontvangstrituelen” in volle gang. Ik kon (om 8:50.. o_0) zo aanschuiven, en moest een schriftelijke én mondelinge test doen om te zien in welk niveau-groepje ik het beste zou passen. Dat was wel grappig, het voelde meteen alsof ik weer in de Franse les op de middelbare school zat. De test was om 11:40 afgelopen, en toen ben ik op zoek gegaan naar de International Office van l’UJF. Die vond ik na wat zoekwerk, en na wat administratief gehandel ging ik op zoek naar de Décathlon. Want, al dat lopen is toch wel heel tijdrovend, en ik vond dat ik hier best een fiets kon gebruiken. Omdat de stomme winkel ook een hele hoop lectuur had over mooie mountainbike-routes in de buurt, heb ik stiekem toch een iets duurdere fiets gekocht dan ik me had voorgenomen (maar hij is wél MOOI! xD).
Met mijn nieuwe aanwinst ben ik weer teruggegaan naar het universiteitsterrein, om nog wat meer administratieve dingen te regelen. Dat lukte niet helemaal, dus om mijn dag beter te maken ging ik naar de IKEA. Na een hoop heen-en-weergewandel daar fietste ik, volbeladen met mijn aanwinsten terug naar huis. Helaas vond het kartonnetje waarin ik mijn versgekochte glazen en bordjes had gestopt het niet zo leuk om helemaal naar Grenoble te gaan (de IKEA ligt net buiten de stad), want halverwege mijn fietstocht kletterde de hele stapel op de grond. Gelukkig was de totale schade maar 1 euro en 75 cent (hulde voor de Zweedse prijzen), en fietste ik daarna vrolijk verder naar huis.
Vanavond heb ik nog boodschappen gedaan, want ik moest natuurlijk wel spullen hebben die ik in mijn nieuwe pannetjes kon koken…! Helaas was de kassa dusdanig traag dat ik 35 min. in de rij gestaan heb voordat ik af kon rekenen. Daarna moest ik nog naar huis fietsen, en samen met het vooraf verdwalen resulteerde het 20 min. omhoog lopen (1.2km, kun je nagaan…) in thuiskomen om 22:00.

Leuke feitjes:
- ik heb nog geen woord Engels gesproken
- mijn kamer is 9 m2, maar het blijkt dat dat toch groot genoeg is voor al mijn zooi…!
- hoewel het meubilair van mijn kamer betrekkelijk compleet is, misten er nog een aantal dingen: serviesgoed, bestek, pannen, en een kussen…
- op zondag is in Grenoble álles dicht, op een paar musea na
- de aardige receptie-jongen kwam me zondagmiddag avondeten brengen, omdat hij zich bewust was van het feit dat ik nog geen kookspullen dan wel eten had :)
- de berg waarop mijn huis staat is écht steil…
- ik ben behoorlijk goed in verdwalen hier. misschien moet ik wat vaker mijn kaart góed bekijken of wat vaker bij daglicht door Grenoble fietsen, ik denk dat dat helpt.