Laatste paar dagen + terugreis
Door: Nicole
Blijf op de hoogte en volg Nicole
13 Juli 2010 | Noorwegen, Oslo
Het regent in Oslo. En ik hoef nog maar 1,5 uur te wachten tot mijn vliegtuig vertrekt. Tijd genoeg om mijn laptop te voorschijn te halen en een korte “recap” te maken van mijn maandje in Trondheim.
Een aantal algemene Trondheim-feitjes (die mogelijk ook voor de rest van Noorwegen gelden, maar dat weet ik niet).
Goed weer is overrated, zomer is slechts een kwestie van de datum. Bovendien kun je best in zomerkleren lopen als het regent en < 15° C is.
Die zomerkleren hoeven niet per se lijfbedekkend te zijn: ik heb me meerdere malen afgevraagd waarom er zoveel meisjes rondlopen zonder broek. Stiekem hadden ze dan toch een hotpants aan, maar kwam hun shirt wel tot over hun billen dus zag je niet dat ze een broek aanhadden.
Leggings zijn net zo functioneel als broeken. Althans, een legging volstaat als broek. Ugh. *Leggings are NOT trousers.*
Er zijn geen tienermeisjes in Trondheim die er niet uitzien als een panda of platinablond haar hebben. Niet meer dan 10 in totaal, in elk geval…
Fietsen is best leuk, maar vooral omlaag. Als je bergop moet, hoef je echt niet op je fiets te blijven zitten maar is het gebruikelijker dat je afstapt en je fiets omhoog duwt (laf).
Mijn wekkers doen het niet in Noorwegen. Als in, ik presteerde het om mijn wekkers dusdanig te negeren dat ik meerdere malen toch maar gecheckt heb of mijn telefoon het überhaupt nog deed. Zelfs als ik alle 4 wekkers van mijn telefoon op sluimeren zet om verschillende tijden, sliep ik totdat ik wakker schrok en ongeveer te laat was…
De natuur is echt fantastisch in Noorwegen. Het stromende water kun je overal drinken (tenminste, dat heb ik gedaan en ik leef nog steeds) en je kunt echt het idee hebben dat het nog 2 jaar duurt voordat je weer een andere homo sapiens tegenkomt. Bovendien piepen de vogels hier in plaats van dat ze fluiten, en kun je muskusossen tegenkomen.
Er bestaan geen normale meeuwen hier. De exemplaren die ik gezien heb, vonden het een goed idee om hun nest voor de ingang van een studentenflat te bouwen, en vervolgens 3 maanden lang iedere in- en uitgaande student aan te vallen met zweefduiken vanaf het dak. Bovendien was er altijd ruzie bij famlie meeuw, naast mijn raam. xD
Al met al was het wel een erg gaaf maandje. Af en toe was het een beetje eenzaam, of lichtelijk frustrerend dat alles wat ik deed “wel goed” was maar dat er weinig concrete sturing was. Maar, ik heb redelijk wat geklommen, redelijk wat van de omgeving van Trondheim gezien, heerlijk gewandeld in de Dovrefjell en vooral het laatste weekend erg veel lol gehad.
Donderdag staat de volgende reis alweer op de planning (wat een leven!), dus mijn hoofd staat toch ook al wel weer enigszins naar voorbereidingen treffen en inpakken.
Ernst heeft in Utrecht het lumineuze idee gekregen (thanks Matthieu! :D) dat het misschien best handig / leuk / goed voor het project zou zijn als ik komend half jaar 1 dag in de week betaald ga meehelpen met experimenten en dergelijke. Het precieze hoe en wat staat allemaal nog helemaal op losse schroeven, maar ik heb zo het vermoeden dat ik mogelijk een ruim-betaald studiegerelateerd bijbaantje ga hebben vanaf na de zomer. YEAH!
Ook maakte Ernst vanochtend duidelijk dat ze een artikel gaan publiceren vóór een bepaalde conferentie, en dat ik daar ook maar aan mee moest werken. :| Dus, als ik in augustus aan mijn stageverslag ga werken moet ik ook stukken voor het artikel schrijven.
Het idee dat ik niet ook mijn MSc-thesis aan turbidieten en modelleren wil besteden wil er alleen nog niet in bij Ernst. Hij wil graag mijn master betalen, en mij betalen voor het doen van afstudeeronderzoek, zo heeft hij de afgelopen weken meerdere malen (tot haast vervelens toe) laten doorschemeren.
Conclusie: Noorse oliemaatschappijen hebben écht te veel geld. Ik heb een heerlijk leventje gehad in Trondheim, maar ben blij dat ik de komende 3 weken een héle hoop mensen weer ga zien na een (in sommige gevallen echt héle) lange tijd. Donderdag ga ik naar Zwitserland, klimmen! Een bijbaantje bij CFD is vet relaxed. Nu ga ik een ijsje eten, nog een uur te gaan.
Hadde bra!
Hieronder ook nog een verslagje van de afgelopen paar dagen, voor de geïnteresseerden (pas op: lang).
Vrijdagmiddag om half twee stond ik voor de Rema 1000 (supermarkt) naast het Pirsenteret (waar CFD, mijn stagebedrijf, woont). Want ik zou met Ingrid, Nick en nog 2 personen gaan klimmen in Selnes. Geen van allen had ik ooit gezien, maar het mailtje dat Ingrid gestuurd had om te vragen of er nog mensen mee wilden om een weekend te gaan klimmen klonk sympathiek. Dus, om twee uur zaten we in de auto op weg naar de ferry. De Toyota Carina maakte af en toe gevaarlijke geluiden, maar dat is waarschijnlijk een extra service van het verhuurbedrijf dat – om maar even vertrouwen te winnen van klanten – “Rent a Wreck” heet.
Een internationaal gezelschap, dat waren we. Ingrid uit Graz (AU), die 7 maanden in Trondheim woont om daar haar MSc-scriptie te schrijven; Nicola uit de Silvretta (AU), die net een half jaar in Stockholm gewoond had om daar zijn MSc-onderzoek te doen naar plasmafysica van het Noorderlicht; Maciek die uit de buurt van Cape Town (SA) komt en al een tijd aan het reizen is om zo te bedenken aan welke baan hij zou willen komen en die vervolgens te vinden, en Nick uit South Dakota (USA) die een “summerjob” heeft in Trondheim en in augustus daar aan zijn MSc Metallurgy (? hoe schrijf je dat?) – material sciences gaat beginnen. Leuk dus, allemaal jonge mensen waarmee het heel gezellig was!
Op de ferry was het even puzzelen hoe we daarvoor konden betalen, aangezien we allemaal toeristen waren hadden we geen flauw idee hoe tol betalen in Noorwegen werkt (dat is voor toeristen ook best complex). Uiteindelijk kwam dat allemaal goed, dus konden we aan de overkant van het fjord met een gerust hard verder rijden.
Eenmaal aangekomen in Selnes verdeelden we het eten en liepen we naar de “Selneskoia”, een hutje bovenaan de rots waar je gewoon naar toe kunt om daar te slpaen en te koken. Het is een schattig, niet extreem groot maar leuk hutje dat van alle gemakken voorzien is: kookspullen hoef je niet mee te nemen, en zelfs je matje kun je thuislaten!
Enniewees, klimmen. Dat deden we op vrijdagavond, en al gauw bleek dat we blij waren dat er genoeg routes waren met tophaken. Het niveau van alle routes was redelijk pittig, en er waren vrij weinig compleet behaakte routes dus voorklimmen zat er niet echt in. Desondanks was het heerlijk klauteren, op graniet-achtig gesteente dat ontzettend ruw is.
Ook na het klimmen was het erg gezellig, het klikte heel goed met Ingrid en alle jongens waren ook erg tof. Zondagavond zijn we met zijn allen zonder Nick de WK-finale gaan kijken in een kroeg. Gelukkig konden wij ons ook goed vermaken zonder interessant voetbal. Uiteindelijk hebben we onze poule veranderd naar het aantal gele en rode kaarten i.p.v. doelpunten, aangezien er zo jammerlijk weinig gescoord werd. Ingrid woont ook in Moholt, dus ik kon na de wedstrijd lekker meerijden.
Maandag was een rustig dagje. Ik heb ’s ochtends nog wat aangeklooid, en ben ’s middags verder gegaan met de analyse van de resultaten die uit mijn simulaties kwamen rollen. Ernst was net voor de lunch ook weer op kantoor, dus uiteindelijk hebben we zelfs nog even over mijn verslag enzo gepraat!
Om 16u gingen we met zijn 3-en (Ernst, Evgeniy en ik) pizza eten, als afscheid / om te vieren dat ik wegging (?). Dat was gezellig, en met gaaf uitzicht aangezien we bovenin een pagode-achtige televisietoren zaten die op een van de hoger gelegen punten van Trondheim staat.
Toen ik eenmaal thuiswas begon het grote feest. Al mijn spullen moesten in mijn tas passen, en mijn kamer moest schoon. En ik had met Ingrid afgesproken dat we nog wat zouden gaan drinken. Gelukkig paste alles nog in mijn tas (ondanks dat ik mezelf wel een aantal keer heb afgevraagd waarom ik in HEMELSNAAM zoveel paar schoenen bij me had…) en viel het schoonmaken van mijn kamer ook wel mee, ondanks dat het stof in heel Moholt volgens mij sneller op de grond ligt dan je het kunt opvegen…
Bij Ingrid was het heel gezellig, we hebben met zijn drieën (Maciek was er ook nog) een hele tijd zitten kletsen en uiteindelijk een fles oranjebitter (stiekem heel vies) weggewerkt. Om 2u besloot ik dat ik toch nog maar even de laatste restjes van mijn zooi moest inpakken en dat slaap wellicht ook niet vervelend zou zijn.
Vandaag was verder geen bijzondere dag. De twee uurtjes op kantoor vlogen voorbij, en ik werd door Ernst naar het vliegveld gebracht. 99% van de tijd in het vliegtuig naar Oslo heb ik met mijn ogen dicht doorgebracht, en nu zit ik nog steeds te wachten.
Een aantal algemene Trondheim-feitjes (die mogelijk ook voor de rest van Noorwegen gelden, maar dat weet ik niet).
Goed weer is overrated, zomer is slechts een kwestie van de datum. Bovendien kun je best in zomerkleren lopen als het regent en < 15° C is.
Die zomerkleren hoeven niet per se lijfbedekkend te zijn: ik heb me meerdere malen afgevraagd waarom er zoveel meisjes rondlopen zonder broek. Stiekem hadden ze dan toch een hotpants aan, maar kwam hun shirt wel tot over hun billen dus zag je niet dat ze een broek aanhadden.
Leggings zijn net zo functioneel als broeken. Althans, een legging volstaat als broek. Ugh. *Leggings are NOT trousers.*
Er zijn geen tienermeisjes in Trondheim die er niet uitzien als een panda of platinablond haar hebben. Niet meer dan 10 in totaal, in elk geval…
Fietsen is best leuk, maar vooral omlaag. Als je bergop moet, hoef je echt niet op je fiets te blijven zitten maar is het gebruikelijker dat je afstapt en je fiets omhoog duwt (laf).
Mijn wekkers doen het niet in Noorwegen. Als in, ik presteerde het om mijn wekkers dusdanig te negeren dat ik meerdere malen toch maar gecheckt heb of mijn telefoon het überhaupt nog deed. Zelfs als ik alle 4 wekkers van mijn telefoon op sluimeren zet om verschillende tijden, sliep ik totdat ik wakker schrok en ongeveer te laat was…
De natuur is echt fantastisch in Noorwegen. Het stromende water kun je overal drinken (tenminste, dat heb ik gedaan en ik leef nog steeds) en je kunt echt het idee hebben dat het nog 2 jaar duurt voordat je weer een andere homo sapiens tegenkomt. Bovendien piepen de vogels hier in plaats van dat ze fluiten, en kun je muskusossen tegenkomen.
Er bestaan geen normale meeuwen hier. De exemplaren die ik gezien heb, vonden het een goed idee om hun nest voor de ingang van een studentenflat te bouwen, en vervolgens 3 maanden lang iedere in- en uitgaande student aan te vallen met zweefduiken vanaf het dak. Bovendien was er altijd ruzie bij famlie meeuw, naast mijn raam. xD
Al met al was het wel een erg gaaf maandje. Af en toe was het een beetje eenzaam, of lichtelijk frustrerend dat alles wat ik deed “wel goed” was maar dat er weinig concrete sturing was. Maar, ik heb redelijk wat geklommen, redelijk wat van de omgeving van Trondheim gezien, heerlijk gewandeld in de Dovrefjell en vooral het laatste weekend erg veel lol gehad.
Donderdag staat de volgende reis alweer op de planning (wat een leven!), dus mijn hoofd staat toch ook al wel weer enigszins naar voorbereidingen treffen en inpakken.
Ernst heeft in Utrecht het lumineuze idee gekregen (thanks Matthieu! :D) dat het misschien best handig / leuk / goed voor het project zou zijn als ik komend half jaar 1 dag in de week betaald ga meehelpen met experimenten en dergelijke. Het precieze hoe en wat staat allemaal nog helemaal op losse schroeven, maar ik heb zo het vermoeden dat ik mogelijk een ruim-betaald studiegerelateerd bijbaantje ga hebben vanaf na de zomer. YEAH!
Ook maakte Ernst vanochtend duidelijk dat ze een artikel gaan publiceren vóór een bepaalde conferentie, en dat ik daar ook maar aan mee moest werken. :| Dus, als ik in augustus aan mijn stageverslag ga werken moet ik ook stukken voor het artikel schrijven.
Het idee dat ik niet ook mijn MSc-thesis aan turbidieten en modelleren wil besteden wil er alleen nog niet in bij Ernst. Hij wil graag mijn master betalen, en mij betalen voor het doen van afstudeeronderzoek, zo heeft hij de afgelopen weken meerdere malen (tot haast vervelens toe) laten doorschemeren.
Conclusie: Noorse oliemaatschappijen hebben écht te veel geld. Ik heb een heerlijk leventje gehad in Trondheim, maar ben blij dat ik de komende 3 weken een héle hoop mensen weer ga zien na een (in sommige gevallen echt héle) lange tijd. Donderdag ga ik naar Zwitserland, klimmen! Een bijbaantje bij CFD is vet relaxed. Nu ga ik een ijsje eten, nog een uur te gaan.
Hadde bra!
Hieronder ook nog een verslagje van de afgelopen paar dagen, voor de geïnteresseerden (pas op: lang).
Vrijdagmiddag om half twee stond ik voor de Rema 1000 (supermarkt) naast het Pirsenteret (waar CFD, mijn stagebedrijf, woont). Want ik zou met Ingrid, Nick en nog 2 personen gaan klimmen in Selnes. Geen van allen had ik ooit gezien, maar het mailtje dat Ingrid gestuurd had om te vragen of er nog mensen mee wilden om een weekend te gaan klimmen klonk sympathiek. Dus, om twee uur zaten we in de auto op weg naar de ferry. De Toyota Carina maakte af en toe gevaarlijke geluiden, maar dat is waarschijnlijk een extra service van het verhuurbedrijf dat – om maar even vertrouwen te winnen van klanten – “Rent a Wreck” heet.
Een internationaal gezelschap, dat waren we. Ingrid uit Graz (AU), die 7 maanden in Trondheim woont om daar haar MSc-scriptie te schrijven; Nicola uit de Silvretta (AU), die net een half jaar in Stockholm gewoond had om daar zijn MSc-onderzoek te doen naar plasmafysica van het Noorderlicht; Maciek die uit de buurt van Cape Town (SA) komt en al een tijd aan het reizen is om zo te bedenken aan welke baan hij zou willen komen en die vervolgens te vinden, en Nick uit South Dakota (USA) die een “summerjob” heeft in Trondheim en in augustus daar aan zijn MSc Metallurgy (? hoe schrijf je dat?) – material sciences gaat beginnen. Leuk dus, allemaal jonge mensen waarmee het heel gezellig was!
Op de ferry was het even puzzelen hoe we daarvoor konden betalen, aangezien we allemaal toeristen waren hadden we geen flauw idee hoe tol betalen in Noorwegen werkt (dat is voor toeristen ook best complex). Uiteindelijk kwam dat allemaal goed, dus konden we aan de overkant van het fjord met een gerust hard verder rijden.
Eenmaal aangekomen in Selnes verdeelden we het eten en liepen we naar de “Selneskoia”, een hutje bovenaan de rots waar je gewoon naar toe kunt om daar te slpaen en te koken. Het is een schattig, niet extreem groot maar leuk hutje dat van alle gemakken voorzien is: kookspullen hoef je niet mee te nemen, en zelfs je matje kun je thuislaten!
Enniewees, klimmen. Dat deden we op vrijdagavond, en al gauw bleek dat we blij waren dat er genoeg routes waren met tophaken. Het niveau van alle routes was redelijk pittig, en er waren vrij weinig compleet behaakte routes dus voorklimmen zat er niet echt in. Desondanks was het heerlijk klauteren, op graniet-achtig gesteente dat ontzettend ruw is.
Ook na het klimmen was het erg gezellig, het klikte heel goed met Ingrid en alle jongens waren ook erg tof. Zondagavond zijn we met zijn allen zonder Nick de WK-finale gaan kijken in een kroeg. Gelukkig konden wij ons ook goed vermaken zonder interessant voetbal. Uiteindelijk hebben we onze poule veranderd naar het aantal gele en rode kaarten i.p.v. doelpunten, aangezien er zo jammerlijk weinig gescoord werd. Ingrid woont ook in Moholt, dus ik kon na de wedstrijd lekker meerijden.
Maandag was een rustig dagje. Ik heb ’s ochtends nog wat aangeklooid, en ben ’s middags verder gegaan met de analyse van de resultaten die uit mijn simulaties kwamen rollen. Ernst was net voor de lunch ook weer op kantoor, dus uiteindelijk hebben we zelfs nog even over mijn verslag enzo gepraat!
Om 16u gingen we met zijn 3-en (Ernst, Evgeniy en ik) pizza eten, als afscheid / om te vieren dat ik wegging (?). Dat was gezellig, en met gaaf uitzicht aangezien we bovenin een pagode-achtige televisietoren zaten die op een van de hoger gelegen punten van Trondheim staat.
Toen ik eenmaal thuiswas begon het grote feest. Al mijn spullen moesten in mijn tas passen, en mijn kamer moest schoon. En ik had met Ingrid afgesproken dat we nog wat zouden gaan drinken. Gelukkig paste alles nog in mijn tas (ondanks dat ik mezelf wel een aantal keer heb afgevraagd waarom ik in HEMELSNAAM zoveel paar schoenen bij me had…) en viel het schoonmaken van mijn kamer ook wel mee, ondanks dat het stof in heel Moholt volgens mij sneller op de grond ligt dan je het kunt opvegen…
Bij Ingrid was het heel gezellig, we hebben met zijn drieën (Maciek was er ook nog) een hele tijd zitten kletsen en uiteindelijk een fles oranjebitter (stiekem heel vies) weggewerkt. Om 2u besloot ik dat ik toch nog maar even de laatste restjes van mijn zooi moest inpakken en dat slaap wellicht ook niet vervelend zou zijn.
Vandaag was verder geen bijzondere dag. De twee uurtjes op kantoor vlogen voorbij, en ik werd door Ernst naar het vliegveld gebracht. 99% van de tijd in het vliegtuig naar Oslo heb ik met mijn ogen dicht doorgebracht, en nu zit ik nog steeds te wachten.
-
13 Juli 2010 - 22:47
Mathilde:
Dat van die platinablonde tienermeisjes zonder fatsoenlijke hoeveelheden kleding geldt in elk geval ook voor Oslo! Geniet van het weer thuis zijn, en ik zie je hopelijk snel in september!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
